Kia Ora!

En toen ging het verhaal verder in Taupo. We kwamen redelijk laat aan de eerste dag dus hebben we gelijk maar boodschapjes gedaan. Ik moest echt zo hard lachen toen Hanneke in de supermarkt ineens met iemand anders karretje ging lopen, ze had het helemaal niet door. De eigenaar van het karretje zag het gebeuren, maar hij kon er wel om lachen. Hij zei ook nog dat hij het wel goed vond als ze zou betalen. Het was trouwens echt stralend weer, terwijl het weerbericht toch anders had voorspeld. We zijn ook maar gelijk langs de receptie geweest om te informeren voor het weer voor de komende dagen want zoals ik al had vermeld in het vorige verhaal wilden we de Tongariro Crossing doen en natuurlijk het liefst in een zonnetje. De vriendelijke mevrouw van het hostel zei alleen dat het weer hier niet echt te voorspellen is en dat we gewoon de dag voordat we wilde gaan moesten langs komen na twee uur, dan kregen ze een weersvoorspelling voor de volgende dag. We wisten wel dat we niet gelijk de volgende dag wilden gaan want we waren super moe en we wilden eerst goed uitrusten. De volgende dag zouden we een tochtje maken met de zeilboot om een tien meter hoge Maori carving te bewonderen. Alleen net voordat we wilden gaan ging het keihard regenen. Dus toen gingen we toch maar niet. Maar toen ging natuurlijk de zon weer schijnen, het weer is zo ongelofelijk het veranderd zo snel je kunt echt door vier seizoenen in een dag gaan! Omdat we toch nog wel wat wilde gaan doen zijn we toen maar naar de Huka Falls gewandeld, dit was ongeveer anderhalf uur heen en anderhalf uur terug. De Lonely Planet noemde dit een ‘easy walk' maar daar waren Hanneke en ik het niet helemaal mee eens. Maar het ging prima. De Huka Falls zijn zo indrukwekkend! Het water komt echt met een enorme kracht en snelheid naar beneden. Je wordt er bijna een beetje bang van. Op de terugweg zijn we nog even gestopt voor een natuurlijke warme bron die uitkwam in de rivier. Je moet wel eerst een stukje door het ‘gewone' water heen en dat was echt ijskoud. Maar de warme bron was heerlijk. Op een gegeven moment werd het een beetje druk dus toen besloten we dat we wel genoeg hadden gebadderd. Toen zijn we weer terug gewandeld naar het hostel.

We hadden besloten op onze laatste dag de Crossing te doen omdat de weersvoorspelling voor die dag het best was. Dus op onze tweede dag in Taupo besloten we dan toch maar te gaan zeilen. We waren uiteindelijk maar met vier mensen en de kapitein natuurlijk. Maar het was hartstikke gezellig! Alleen ging het onderweg natuurlijk keihard regenen! Het was wel grappig want we kregen een mooie gele regenbroek zodat we niet al te nat zouden worden. Hanneke zei dat ik er uit zag als een echte vissersman. Maar de kapitein zei dat hij nog nooit een echte vissersman met roze nagellak had gezien! Eenmaal aangekomen bij de Maori carving bleek dat er naast de carving van tien meter er ook nog vele andere carvings naast waren. Dat was een aangename verassing. Op de terugweg kregen we nog een lekker glas wijn erbij en ging de zon een beetje schijnen, dus dat was wel fijn!

En toen vroeg naar bed want de volgende dag was het dan toch echt zo ver en we moesten om vijf uur opstaan! We werden opgehaald met een bus en naar het beginpunt van de Crossing gebracht en dat was nog wel een stukje rijden. Uiteindelijk begonnen we om half acht met wandelen. Deze wandeling is bijna twintig kilometer en je gaat door vulkanisch gebied en de tijd die er voor stad is 7 à 8 uur. We hadden ons op het ergste voorbereid omdat we onderweg al meerdere mensen waren tegen gekomen die het echt verschrikkelijk zwaar vonden en het hadden over de trap omhoog die vreselijk was. Uiteindelijk viel het ons honderd procent mee! Het begon met een uurtje redelijk makkelijk wandelen en toen begon de trap die de ‘Devils Stairway' wordt genoemd. We hebben het gewoon rustig aan gedaan en zijn af en toe gestopt, natuurlijk ook om het al het moois om ons heen te bewonderen. We wilden nog niet te vroeg juichen want we moesten natuurlijk nog flink wat uurtjes. Maar het is allemaal soepel verlopen. Dit is de populairste eendaagse hike in Nieuw Zeeland en dat kun je wel merken want er lopen zoveel mensen! Het is ook onwijs mooi, de bergen, de vulkanen en de sneeuw die je ziet liggen. Het veranderd ook steeds van omgeving en dat is wel fijn want dat houdt een wandeling van 20 kilometer een beetje spannend. Op een gegeven moment kwamen we bij de ‘Emerald lakes' aan wat drie meertjes naast elkaar waren die een hele mooie groenige kleur hebben. Het stinkt wel ontzettend want het is zwavel en het ruikt een beetje naar rotte eieren. Maar het uitzicht hier is echt fantastisch. Uiteindelijk vonden we het laatste stukje wandelen nog het zwaarst, de laatste loodjes! Je moest soms best stijl omlaag lopen en dan moet je heel de tijd je benen zo aanspannen en als je er al vijf/zes uur op hebt zitten is het best vermoeiend. Ook je concentratie begint een beetje te verslapen wat lastig is want er liggen overal losse steentjes dus je moet best uitkijken waar je loopt. Maar voor we het wisten waren we alweer aan het eind en het is zo snel gegaan! We hebben er uiteindelijk zeven uur over gedaan, dus dat vonden we best netjes. Toen weer terug met het busje, waar bijna iedereen lag te slapen! Het was wel lekker om na bijna twaalf uur je wandelschoenen uit te kunnen doen!

De volgende dag gingen we door naar Rotorua en van wat we hadden gehoord zou het hier nog meer stinken. Dat viel gelukkig allemaal wel mee. We zijn hier naar Wai-o-tapu geweest, wat het Thermal Wonderland wordt genoemd. We zijn eerst bij een modderpoel geweest, wat de grootste van Nieuw Zeeland is. Dat was heel leuk om te zien. Het modder bubbelt aan alle kanten en soms spat het alle kanten op. Vervolgens gingen we naar de ‘Lady Knox Geiser' omdat deze erupteert op een bepaald tijdstip. Deze geiser werd ontdekt in 1896 door gevangenen in een werkkamp bij de aanplant van een naaldbos. Een van de gevangenen waste zijn kleding in de chloridebron en had zijn zeep laten vallen waardoor de bron tot een eruptie kwam. De geiser kan op eigen kracht erupteren, dit gebeurd dan eens in de 24 tot 27 uur. Alleen door de vele toeristen wordt deze ‘natuurlijke' geiser nu dagelijks, door middel van zeep, geactiveerd op een bepaald tijdstip. Er waren dan ook super veel mensen wat ook wel weer grappig was, want toen de geiser eenmaal erupteerde hoorde je in harmonie ‘waaauww'. Na de geiser hebben we door het thermisch gebied gewandeld waar je ingezakte kraters, koude en kokende poelen van modder, water en stoomwolken kunt zien, heel apart allemaal. De eerste vulkanische activiteiten in dit gebied gaan terug tot zo'n 150.000 jaar in de geschiedenis. Het ruikt wederom hier niet zo lekker, maar je begint er aan te wennen. In dit gebied kun je allerlei verschillende kleuren zien en deze wijzen op de aanwezigheid van mineralen. Zo zijn de gelige kleuren zwavel en de groenige arsenicum. Heel interessant allemaal.

Toen we terug kwamen van deze trip waren we wel benieuwd naar de foto's die we hadden genomen. We moesten eigenlijk wel een beetje lachen toen we ze bekeken want, als je niet weet waar je naar kijkt zien de meeste foto's er gewoon uit als een verlaten constructieplaats of een hoop puin!

Na Rotorua zijn we door gegaan naar Hamilton. Op de dag dat we aankwamen was de weg afgezet dus de bus moest omrijden, maar we hoorden dat dit was omdat er die middag een ‘Santa Parade' was. In de middag zijn we daar dan ook natuurlijk heen gegaan en het was hartstikke leuk om te zien. Het was wel een beetje reclamemakerij, maar dat mocht de pret niet drukken. Er waren ook best wat mensen op af gekomen.

En toen waren we in Raglan en wat doet men in Raglan, surfen! Het is echt een heel klein dorpje en behalve surfen en een beetje kajakken is er ook niet zo veel te doen. Er is een straat waar alles zit de winkeltjes, restaurantjes en de supermarkt. We zijn de eerste dag dat we er waren lekker wezen lunchen bij ‘The Shack' dat was echt een leuk restaurantje. Toen we wilden betalen kwam ik er echter achter dat ik mijn moneybelt kwijt was. We konden dus niet betalen want we hadden geen geld, maar dat was niet het grootste probleem want in mijn moneybelt zitten al mijn belangrijkste bezittingen, me bankpas, me creditcard en me paspoort. Ik ben er altijd zo voorzichtig mee, dus ik probeerde echt hard te verzinnen wat er mee gebeurd was en niet in paniek te raken. Dus Hanneke ging pinnen zodat we in ieder geval de rekening konden betalen. Toen zijn we terug gelopen naar het hostel en bij de receptie hadden ze hem niet gevonden. Maar gelukkig vond ik hem in mijn boodschappentas. Blijkbaar had ik hem zonder er over na te denken in mijn boodschappentas gestopt. We waren wel opgelucht, want toen we naar het hostel liepen waren we lekker luchtig en grapjes aan het maken, maar ondertussen dachten we wel al aan passen blokkeren en ambassades bezoeken haha. Na al dit plezier besloten we de volgende dag te gaan surfen, iedereen in het hostel was er laaiend over dus je voelt je bijna verplicht om te gaan. We hadden een les geboekt dus we werden opgehaald met een busje. We gingen eerst een half uurtje oefenen hoe je moest opstaan en als je nog op ‘het droge' bent lijkt het allemaal zo simpel. Daarna gingen we naar het strand en kregen we een mooi wetsuit en een lekker groot schuimrubber beginners surfbord. En toen kon de pret beginnen! En natuurlijk is het in eenmaal in het water, niet zo makkelijk meer. Je moet je rot peddelen en soms krijg je een mega golf over je heen en zit je bijna weer op het strand en moet je weer opnieuw beginnen haha. Het is ook wel echt heel vermoeiend. Maar het was hartstikke leuk! Er was ook nog een fotograaf bij dus er zijn wat grappige foto's gemaakt. De volgende dag hadden we wel behoorlijk spierpijn.

Volgende stop Paihia, Bay of Islands. We zijn hier met de ferry naar Russell geweest. Russell is een heel klein plaatsje, maar je het was de eerste hoofdstad van Nieuw Zeeland en je kunt hier de oudste kerk en het oudste hotel van Nieuw Zeeland bezoeken. Na deze attracties zijn we nog een omhoog geklommen om bij Flagstaf Hill het uitzicht te bewonderen. In Paihia zijn we op een middag op een terras beland wat toevallig een Nederlandse eigenaar had. We hadden al zo onze vermoedens want er stonden bitterballen op de kaart en die hebben we dan ook lekker gegeten!

Vervolgens belandden we in Thames en in Thames was eigenlijk niet zo heel veel te doen, dus we zijn er ook niet zo lang gebleven. Wel zaten we in een leuk hostel met hele leuke mensen waar we gezellig de avond mee hebben doorgebracht.

Na Thames zijn we door gegaan naar Whitianga en het was gelukkig prachtig weer! We zijn hier naar Cathedral Cove geweest, wat heel erg leuk was. Dit is een boogvormige rots uitgesleten door het water. Het was 45 minuten heen en 45 minuten terug wandelen en onderweg kwam je nog bij andere baaien/strandjes.
Toen we de volgende dag in de bibliotheek waren om gebruik te maken van het gratis internet,zag ik dat ik een mailtje had gekregen dat mijn creditcard was geblokkeerd. Dus ik bellen, bleek dat er een verdachte transactie op mijn card was ontdekt en dat ze hem daarom hadden geblokkeerd. En dat was maar goed ook aangezien ik mijn creditcard al in ieder geval twee weken niet had gebruikt. De meneer aan de telefoon vertelde me dat ik zelf geen schade zou leiden, gelukkig want het was wel een ‘charge' van 1 dollar. Maar het is wel fijn om te weten dat ze zo snel reageren. Nu moeten we het alleen de laatste weekjes met Hanneke haar creditcard doen, maar dat moet wel goed komen. Gelukkig was het allemaal wel snel geregeld.

En toen gingen we alweer door naar Coromandel Town, onze een na laatste bestemming in Nieuw Zeeland. We kwamen aan de dag voor kerst en het is zo maf want het is hier ongeveer 22 graden! Geef niet echt een kerstgevoel. Je kon de afgelopen dagen in de supermarkt wel merken dat iedereen flinke kerstinkopen aan het doen was want het was super druk. Coromandel Town is zelfs nog kleiner dan Thames en dat vonden wij wel prima. We hebben namelijk een zwembad bij het hostel en we wilden onze dagen hier het liefst in de zon, aan het strand of bij het zwembad doorbrengen. En dat hebben we dan ook gedaan. Ook hebben we nog lekker gebruik gemaakt van de jacuzzi. Op kerstdag hebben we ons met een busje naar het strand laten brengen, de mensen die dat georganiseerd hadden noemde het ‘Christmas for Orphans' (weeskinderen). We moesten eerst nog een halfuurtje over de stenen lopen voordat we bij het strand kwamen en een stukje tussen de bomen door wandelen. Op een gegeven moment moest je omhoog en omdat het een beetje modderig was hing er een touw waaraan je je omhoog kon trekken, het voelde een beetje alsof we op survivalkamp waren. Maar toen we eenmaal op het strand waren was het het allemaal waard, want het was een prachtig strand en het was ook lekker rustig. We hadden allemaal lekkere dingen meegenomen dus rond het middaguur hebben we gepicknickt op het strand. En in de avond hebben we kerstfilms gekeken, dus dat was hartstikke gezellig!

Morgen vertrekken we met de ferry richting Auckland en dat is alweer onze laatste bestemming in Nieuw Zeeland! Stiekem hebben we ook al heel erg veel zin in Fiji.

We hopen dat iedereen een fijne kerst heeft gehad, ondanks onze afwezigheid ;) En we wensen jullie alvast een fijn Nieuwjaar!