Gegroet lieve familie en vrienden,

Ons verhaal gaat verder in Greymouth en in Greymouth was het heel erg nat. We verbleven in het ietwat krakkemikkige Neptunes Hostel en aangezien het de dag dat we aankwamen non-stop regende wilde we snel inchecken. Dit was echter niet zo makkelijk want de vriendelijke meneer van de receptie was een beetje sloom. Voor degene die wel eens That 70's Show hebben gekeken, hij deed ons een beetje denken aan Leo. Toen we de weg vroegen naar de supermarkt heeft hij ons ook zes keer dezelfde directies gegeven, hilarisch. Dit was de eerste keer dat we echt last hadden van regen, dus we mogen eigenlijk niet klagen, maar het regende dan ook gelijk goed. We waren echt helemaal verzopen toen we van de supermarkt terug kwamen en onze kamer leek op een gegeven moment wel op een wasserette, er hingen overal druipende kleren. We hebben ons dan ook maar lekker in onze kamer genesteld met gratis wifi. We hoorde de volgende dag dat door de ernstige regenval de rivier bijna was overstroomt en dat het maar een haar had gescheeld of we moesten evacueren. Daar hadden we dus helemaal niets van mee gekregen! De volgende dag zijn we bioscoop geweest echt een bezigheid voor regenachtig weer.

Vervolgens zijn we doorgegaan naar Punakaiki. In Punakaiki is behalve een cafeetje en wat hostels/motels echt helemaal niets, niet eens een supermarkt of een pinautomaat. Nadat we ingecheckt hadden bij ons hostel zijn we maar gelijk naar de bezienswaardigheid van Punakaiki geweest namelijk de ‘Pancake Rocks'. Ze noemen deze rotsen zo, ja je raadt het al, omdat ze op opgestapelde pannenkoeken lijken. Je hebt hier ook ‘blowholes' en als het water ruig is of als het vloed is dan spuit er water/stoom uit de rotsen, hartstikke leuk. Toen wij er waren gebeurde er natuurlijk helemaal niets. Er was ook een stukje wat ‘sudden sound' heette en wij maar wachten op een geluid, maar nee hier gebeurde wederom niets. Maar de rotsen waren heel mooi. Toen we echter de hele wandeling hadden gemaakt zagen we bij het toeristenbureau dat het vloed was om 9 uur 's avonds dus toen zijn we in de avond maar nog een keer gegaan. En ja hoor stoom en water, heel spectaculair allemaal. De ‘sudden sound' was echter nog het aller-leukste, die deed het namelijk nu wel, het klonk een beetje alsof er beneden een draak zat die af en toe gromde, dat was wel grappig.

Na al het avontuur in Punakaiki was de volgende stop Nelson. Gelukkig was het weer hier een stuk beter. Het verward ons wel een beetje want we weten dat het december is, maar het klopt niet met de lange dagen en de warmte dus het voelt niet als december. Maar anyway, Nelson had wel een gezellig centrum, leuke winkeltjes en leuke terrasjes. We hebben hier dan ook een beetje door de stad gestruind en lekker in het park gezeten.

En toen waren we alweer in Motueka, we verbleven hier in een rustig hostel en we hadden dan ook een 7-persoonskamer voor ons zelf. Aangezien we de volgende dag naar Abel Tasman zouden gaan zijn we na de tassen in te hebben gepakt lekker op tijd naar bed gegaan. De volgende ochtend moesten we vroeg op want we werden opgehaald voor ons volgende avontuur. We zouden een dag gaan kajakken in het Abel Tasman National park en vervolgens een nachtje daar verblijven en de volgende dag terug wandelen. We gingen eerst een stuk met de watertaxi en tijdens dit ritje kon je meteen zien hoe mooi het water hier is! Na ongeveer een halfuurtje kwamen we bij een strand aan waar we een kort lesje kregen in zeekajakken. Vervolgens de tassen ingeladen en de waardevolle spullen in een waterdichte tas. Ten slotte kregen we nog een mooie ‘sprayskirt' aan zodat er niet allemaal water in je kajak loopt en je niet zeiknat wordt, en een zwemvest dat eigenlijk veel te groot was. Toen was het tijd om te gaan en het kajakken was hartstikke leuk, maar wel zwaar! Aangezien je met z'n tweeën in de kajak zit en de meeste koppels een man hadden, waren Hanneke en ik steeds de laatste. We deden ons best maar we gingen niet zo snel als de rest, haha. Gelukkig hadden we geen haast en een hele aardige gids. Er was nog wel een andere kajak waar twee meiden inzaten en die gingen zo snel! Maar we hoorde later dat ze professionele volleybalspeelsters waren, dus toen voelde we ons gelijk weer beter. We zijn naar Tonga Island gekajakt waar heel veel zeehonden zaten, ze waren heel erg speels dus dat was leuk. Ze zwommen ook onder de kajak door. Ook hebben we een paar baby's gezien en die waren echt super schattig! Verder zijn we langs baaien, lagoons en stranden gekomen. Op een van de stranden hebben we lekker geluncht met een super uitzicht! Na vijf uur kajakken waren onze armen echter wel blij dat we Anchorage bay hadden bereikt waar we zouden overnachten. We sliepen op een boot wat heel erg leuk was. We werden met een zodiacbootje opgehaald vanaf het strand om aan boord te gaan. Toen hebben we lekker op het dek gezeten in de zon en wat tijdschriften gelezen. Vervolgens een warme douche om al het zout weg te spoelen en toen was het tijd voor een overheerlijke barbecue. Na 's avonds nog lekker gekletst te hebben met onze medebewoners, was iedereen toch wel behoorlijk moe en gingen we niet te laat naar bed. Maar voordat we naar bed gingen nog even naar de sterren gestaard die hier ongelofelijk mooi waren! Jammer dat we er geen foto van konden maken. De volgende ochtend vroeg weer op voor de wandeling. Eerst lekker ontbeten en toen werden we weer terug naar het strand gebracht. Daar begonnen we aan onze vier uur durende hike en we hadden het getroffen met het weer! De wandeling was erg mooi, je kwam langs een aantal prachtige stranden. Eenmaal bij het einde hebben we ons neerlaten ploffen bij het eerste en enige café wat er was, maakt de keus wel makkelijk. Daar hebben we lekker wat gegeten en gedronken om de tijd te doden totdat we zouden worden opgehaald. We werden weer afgezet in Motueka waar we weer in hetzelfde hostel verbleven. We waren ontzettend moe toen we thuis waren dus we hadden lekker fish 'n chips gehaald en zijn vroeg naar bed gegaan. De volgende dag was het alweer tijd om Motueka te verlaten voor Kaikoura.

Kaikoura is echt een leuk stadje, hippe winkeltjes en een leuk sfeertje. We hadden ons hier voor twee nachten in een ‘deluxe cabin' genesteld in een top10 park. Eigenlijk een beetje boven ons budget, maar de goedkope versie hadden ze niet meer beschikbaar en we hadden geen zin om terug te lopen met onze tassen. We hadden wel een tv met een filmkanaal in onze cabin dus we hebben 's avonds lekker filmpjes kunnen kijken, voelde wel huiselijk. We zijn naar de ‘seal colony' geweest wat een paar kilometer lopen is vanaf het centrum. Daar vind je dus zeehonden die lekker liggen te luieren. De borden zeggen dat je tien meter afstand moet houden, maar dat hebben we heel rebels niet gedaan. We hadden ons door een lokale bewoner laten vertellen dat je gewoon kan gaan kijken en dat als ze naar je zouden grommen dat je dan gewoon wat extra afstand moest nemen. Dus toen zijn we op de foto geweest met de zeehonden. Ik moet wel zeggen dat sommige zo lui erbij lagen, dat ze op de foto soms net dood lijken. Maar geloof me ze waren nog levend, af en toen verschoven ze een beetje om lekkerder te gaan liggen!

Na Kaikoura zijn we beland in Picton. Het was ontzettend lekker weer dus de eerste dag hebben we lekker op het terras gezeten. De volgende dag hebben we ons weer eens aan het wandelen gewaagd. We zijn langs de haven gewandeld en ook zijn we omhoog gewandeld zodat we een mooi uitzicht hadden. Na een paar uurtjes moesten we het echter opgeven want we hadden, heel stom, geen water meegenomen en het was best warm. Toen zijn we in de middag wederom op het terras beland.

De volgende dag zijn we met de ferry naar Wellington gegaan, Picton was voor ons alweer de laatste stop op het Zuidereiland. Gelukkig was het mooi weer en het water kalm dus de boottocht verliep voortreffelijk. En wat een mooi uitzicht heb je tijdens de overtocht! Het is bijna onmogelijk om een lelijke foto te maken want het is hier zo fotogeniek!

Na drie uurtjes varen waren we dan op het Noordereiland. We hadden een tip gekregen voor een goed hostel van een meisje in ons vorige hostel, dus we besloten dan ook maar daar heen te gaan. Het was alleen ongeveer twee kilometer wandelen en nu zal je zeggen, dat is niet zo ver, maar aangezien we aardig wat kilo's hebben bij gespaard over de afgelopen maanden en onze tas duidelijk te zwaar wordt voor ons, was het best een uitdaging. In Wellington zijn we naar het museum ‘Te Papa' geweest en we hadden al van verscheidene reizigers onderweg gehoord dat dit een heel leuk museum was, dus we hadden hoge verwachtingen. Gelukkig was het hartstikke waar. Het is ook nog eens een enorm museum dus je kan je er aardig wat uurtjes vermaken. Toen we uit het museum kwamen wilden we ook nog een beetje van het mooie weer genieten dus zijn we naar een parkje geweest wat heel gezellig was. Er staat een mega kerstboom in het midden van het grasveld wat 's avonds licht geeft heel leuk. Ze zijn hier ook al helemaal in de kerstsfeer, we horen de hele tijd kerstliedjes in de supermarkt. Maar wat nog leuker was, was dat er overal ‘bean bags' lagen en je dus lekker relaxed in het zonnetje kon liggen. Zag er ook nog eens heel gezellig uit want ze waren allemaal verschillende kleuren.

Toen we later die dag aan het afwassen waren na het avondeten ging ineens het hele hostel schudden, een aardbeving! De aardbeving duurde echter zo kort dat eer dat we door hadden dat het een aardbeving was, het alweer over was. Het was wel echt een raar gevoel! De mensen die hier wonen zullen er niet eens meer van opkijken, ze blijken hier namelijk ongeveer een keer per week een mini aardbeving te hebben. Je kon echter duidelijk merken dat alle hostelbewoners het niet gewend waren iedereen was gelijk in rep en roer. De eigenaar van het hostel ging ook gelijk naar buiten om te kijken of ze hele hostel nog overeind stond. Ach ja, hebben we ook weer eens meegemaakt!

Op onze laatste dag in Wellington wilden we naar het filmmuseum gaan. Wij op pad, alleen toen we er bijna waren zag het museum er nog al dicht uit en toen we voor de deur stonden bleek dat dit ook het geval was. We vergeten soms de dagen een beetje en we hadden nu dus ook niet echt door dat het zondag was. Toen zijn we maar gaan camera shoppen want Hanneke's camera heeft het ineens begeven en dit terwijl die nog maar net nieuw is! Heel vervelend. Maar ze is uiteindelijk wel geslaagd.

Morgen vertrekken we richting Taupo en dan staat er een mooie hike op de planning, de Tongariro Alpine Crossing, waar we Mount Doom van The Lord of the Rings kunnen gaan bewonderen, dus we zijn benieuwd!

Fijne Sinterklaas!

Liefs Damanja & Hanneke

XxXxxX