En toen... Toen was het toch echt tijd om Australië te verlaten. Het was een beetje een dubbel gevoel want aan de ene kant waren we wel toe aan een nieuw land, maar aan de andere kant waren we helemaal gewend aan Australië. Hoe dan ook de tijd in Ozzie is voorbij gevlogen!

En nu zijn we aangekomen in Nieuw Zeeland, vanaf Alice Springs naar Darwin, van Darwin naar Sydney en van Sydney uiteindelijk naar Christchurch! Niet de meest efficiënte route, maar het was of dit of nog langer in Alice blijven dus toen was de keuze snel gemaakt. Ondanks deze route ging de reis redelijk snel en dit keer was Hanneke aan de beurt bij de explosieve dienst.

Toen we in Christchurch waren aangekomen was er eigenlijk maar één ding wat we wilden doen en dat was slapen! Na de Outback waar we steeds rond vier, vijf uur moesten opstaan en het gedoe met Qantas waardoor we niet veel hadden kunnen slapen en de lange reis naar Nieuw Zeeland, waren we echt uitgeput! Nadat we dus ingecheckt waren in ons Jailhouse hostel, een oude gevangenis erg leuk, zijn we maar vroeg naar bed gegaan. En ik moet vol schaamte mededelen dat we de volgende dag niet voor twaalf uur uit bed zijn gekomen. Maar ach, soms heeft je lichaam wat rust nodig. Onze tijd in Christchurch hebben we doorgebracht door wat door de stad te wandelen. Lijkt simpel, maar dat is hier nog een uitdaging want meer dan de helft van de stad is afgezet. Je ziet hier nog duidelijk het effect van de aardbevingen, heel veel gebouwen liggen nog in puin en overal zijn werklui. Het is spijtig maar na twee dagen heb je het dan ook eigenlijk wel gezien in Christchurch.

Na Christchurch zijn we doorgegaan naar Dunedin. We lieten ons met de taxi naar de busstop brengen en we hadden een hele vriendelijke taxichauffeur. Toen we lekker aan het rijden waren vroeg ik aan Hanneke of ze de portemonnee had meegenomen en ja ze had de portemonnee meegenomen. Een paar minuten later vroeg ik of ze de camera had meegenomen en toen hoefde ik niet op haar antwoord te wachten want ik zag aan haar gezicht, dat vertrok, dat nee ze niet de camera had meegenomen. Ik denk dat ik een soort sixth sense heb want ik vraag normaal nooit of ze deze items bij zich heeft. Toen moesten we dus aan de vriendelijke taxichauffeur vragen of hij snel wilde omkeren. Eenmaal weer aangekomen bij het hostel konden we niet naar binnen omdat we geen sleutel meer hadden, de receptie op dit vroege uur nog niet open was en we de code van de deur niet wisten. Gelukkig zat er een jongen buiten een sigaretje te roken en mochten we zijn sleutel lenen. Toen het volgende obstakel, we hadden de sleutel al in de ‘drop-box' gedaan. Gelukkig was de opening vrij breed en konden we met onze handen erin graaien. Natuurlijk hadden we eerst alle andere sleutels in onze handen voordat we de juiste hadden, maar uiteindelijk kon Hanneke de kamer in en hadden we de camera terug. Toen weer snel de taxi in want we moesten een bus halen. Uiteindelijk waren we op tijd voor de bus en had deze ellende ons alleen wat extra taxidollars gekost!

Tijdens de busreis had een van onze medepassagiers zich nog al vergist in zijn busstop. Toen de buschauffeur hem namelijk mededeelde dat we bij zijn stop waren, vroeg hij verbaasd of we het Zuidereiland dan al hadden verlaten, want hij had namelijk geen ferry of water gezien. Bleek dat hij naar een plaats moest die zowel op het Noordereiland als op het Zuidereiland bestond en hij dus de verkeerde kant op ging! Ik vond het nog al komisch. Gelukkig kon hij er zelf ook nog wel om lachen alhoewel hij wel bang was dat zijn vriendin, die hij zou bezoeken, er minder blij mee zou zijn.

En toen waren we in Dunedin. We moeten wel even wennen aan het weer hier in Nieuw Zeeland, want zo schijnt de zon en is het warm, zo regent het en is het koud en zo hagelt het en dan schijnt de zon weer. Je moet dus altijd op pad met je hele garderobe wil je voorbereid zijn. De eerste dag hebben we ons vermaakt door eens lekker decadent te terrassen en uit eten te gaan. De volgende dag hebben we alle hoogtepunten van Dunedin bezocht, het treinstation, de ‘farmers market', de universiteit, de botanische tuin en het Otago museum. Daarna weer de tas ingepakt om door te gaan naar Te Anau.

In Te Anau hadden we een cabin gehuurd op een camping en we merken ook wel hoe langer we onderweg zijn hoe meer we af en toe behoefte hebben aan een beetje privacy. Vanuit hier hebben we een uitstapje gemaakt naar Milford Sound. Om kwart over acht stonden we voor de camping klaar om te gaan. Toen het busje er echter aan kwam werd ons medegedeeld dat we de enige waren en daarom overgezet waren naar een andere trip en die vertrok om elf uur. Daar waren we op dat moment niet zo blij mee want we waren al helemaal klaar om te gaan! Maar ja niets aan te doen, dus we hebben even gemopperd en daarna zijn we de latere bus in gestapt. Gelukkig was het prachtig zonnig weer dus dat maakte al een hoop goed. Onderweg zijn we een aantal keer gestopt om al het moois te bewonderen, zo zijn we ook gestopt bij ‘Mirror Lake' waar je bij goed weer de weerspiegeling van de omgeving in kan zien. Nu waaide het redelijk hard toen wij er waren en was de weerspiegeling een beetje misvormd, maar ach we zagen het idee! Het uitzicht hier is echt prachtig met alle watervallen en de sneeuw boven op de toppen. Na het ritje met de bus was het tijd voor de cruise, wat fantastisch was. Tijdens deze cruise hebben we zeehonden en dolfijnen gezien wat hartstikke leuk was natuurlijk. Vervolgens begon de lange rit weer terug naar Te Anau.

De volgende dag stond er een tripje naar de ‘Glowworm Caves' op het programma. Ik wist niet zo goed wat ik ervan moest verwachten maar Hanneke wilde het graag doen dus vooruit ;). En het was hartstikke leuk! Het was een halfuurtje varen met de boot naar de grotten. Helaas mag je geen foto's maken dus moeten jullie maar de fantasie gebruiken. Eerst ga je een stuk door de grot lopen, af en toe moet je een beetje bukken maar het was heel leuk om te doen. We hadden ook een waterval gezien die in de grot uitkwam. Vervolgens ga je in een bootje een stukje varen en het is dan ook echt stikdonker. En dan kom je bij het stuk van de grot waar enorm veel gloeiwormen zitten en het is een beetje een magisch gezicht al die lichtjes om je heen! Het hele tripje voelde een beetje aan als een Efteling attractie.

De dagen dat we op de camping waren vlogen echt voorbij en voor we het wisten waren we alweer de tas aan het inpakken! De volgende stop op de menukaart was Queenstown.

Queenstown is de stad van de extreme sporten, je voelt dan ook meteen de druk om iets te ondernemen! Dus ik en Hanneke folders verzamelen en over een lekker stuk carrot cake besproken wat we zouden gaan doen. Uiteindelijk was de conclusie dat we niets gingen doen, althans niet in Queenstown... Wel zijn we met de Gondola omhoog gegaan de berg op wat heel leuk was, het riep bij ons een beetje wintersportgevoelens op. Eenmaal boven gekomen hadden we een heel mooi uitzicht over Queenstown. We hebben ons nog gewaagd aan een korte wandeling van een halfuurtje, maar we liepen enkel tussen de hoge bomen dus dat was een beetje jammer omdat we zo van het uitzicht niet echt iets mee kregen. Vervolgens hebben we nog een rondje met de ‘luge' gedaan wat erg grappig was. Het is een soort rodel/kartbaanachtigideeiets. Het komt er op neer dat je in een klein karretje zit en je kunt sturen en kunt remmen en van een parcours afgaat. We zagen een grote groep volwassen mannen de tijd van hun leven hebben, ze haalden elkaar in, ramden elkaar van achter, keken wie het snelst kon zonder uit de bocht te vliegen, hartstikke leuk. We moesten zelf ook wel een klein beetje lachen als kleine kinderen toen we eenmaal naar beneden gingen. Vervolgens met de Gondola weer terug naar de bewoonde wereld. Toen besloten we om een hapje te gaan eten bij Fergburger. Fergburger is ontzettend populair in Queenstown en daarom is het er ook de hele dag door druk, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat staan er mensen buiten. In de Lonely Planet staat deze dan ook als aanrader en ook de mevrouw van ons hostel wist ons te vertellen dat we toch echt een hamburger van Fergburger moesten proberen. We konden toen natuurlijk niet meer de stad verlaten zonder dit dan ook gedaan te hebben. Ik wist een tafel te bemachtigen en Hanneke ging bestellen. Je krijgt een nummertje en dan is het afwachten, je moet wel geduld hebben hier. Maar het is het wachten meer dan waard want de hamburgers maken hun reputatie waar. Ze zijn ook enorm groot! Toen herinnerde we ons dat de mevrouw van het hostel ons ook had verteld over geweldig ijs en aangezien de hamburger zo'n succes was, gingen we dat ook nog maar eens proberen. En ja hoor bij Patagonia's weten ze wel wat ijs is en wederom krijg je een enorm geval was je eigenlijk geen ijsje meer kan noemen! Dus in plaats van extreem sporten hebben we maar eens een keer aan extreem eten gedaan, je moet jezelf ook wel eens verwennen!

Na al dit heerlijks lieten we Queenstown achter en gingen we door naar Wanaka. De omgeving is hier prachtig en je zit aan een heel groot meer. Het stadje zelf is een beetje slaperig, maar we hebben twee nachten op een camping geslapen en het was prachtig weer, dus we hebben lekker met een wijntje in de zon gezeten en ouderwets een potje gekaart. Niets te klagen dus.

Volgende stop Franz Josef! Dit is er een waar we ons op verheugd hebben! Eenmaal aangekomen merkten we dat Franz Josef als plaats niets voorstelt, je hebt er een kleine dure supermarkt, een souvenirwinkel en voor de rest bestaat de hele plaats uit hotels, motels en backpackers. Maar iedereen komt hier natuurlijk voor een ding en dat is de gletsjer! In Queenstown hadden we besloten dat als we aan een activiteit veel geld uit zouden geven dat dit de activiteit zou zijn en we waren dan ook van plan om met de helikopter omhoog te gaan. De eerste dag dat we hier waren hadden we dit dan ook gelijk geregeld voor de dag erna. We hadden er helemaal zin in en de weersverwachtingen waren goed. Die avond zijn we naar de ‘hot pools' geweest, mede omdat we daar gratis toegang toe kregen. Dat was heerlijk, ze hadden drie baden van 36, 38 en 40 graden. Die avond lekker ontspannen naar bed.

De volgende dag toch wel een beetje zenuwachtig voor onze trip! Maar we waren er klaar voor, helemaal ingepakt in de juiste kleding kwamen we netjes op tijd aan en toen kregen we te horen dat het niet doorging! De weersomstandigheden waren niet goed genoeg. Dus wij helemaal teleurgesteld, net twee beteuterde kinderen. We zouden de volgende dag eigenlijk al vertrekken en hadden al een bustrip geboekt. Maar we wilden dit zo graag! Dus toen gingen we proberen om onze bustrip te wijzigen, maar dat lukte niet meer omdat het al korter dan 24 uur van te voren was. Uiteindelijk heeft Hanneke ze kunnen bellen en heeft de mevrouw van de bus onze trip gewijzigd voor ons, terwijl dit eigenlijk tegen de regels in ging dus dat was hartstikke lief van haar! Toen zijn we terug geweest naar het boekingsbureau en hebben we de trip omgezet naar de volgende dag. Poging twee. De wolken boven de berg zagen er weer dreigend uit, dus we betwijfelde of het nu wel door ging. Wij weer helemaal in de juiste kleding ingepakt netjes op tijd op het bureau. En gelukkig, deze keer ging de helikopter wel. Nadat we een paar mooie schoenen, broek en buideltas hadden gekregen was het tijd om de helikopter in te gaan en Hanneke en ik mochten voorin zitten, yippie! De helikoptervlucht was echt geweldig! We landen boven op de gletsjer en toen moesten we onze ‘crampons' onder onze schoenen binden. Daarna was het tijd om aan de hike te gaan beginnen. We zijn een stuk omhoog gelopen en een stuk naar beneden, op zoek naar een ijsgrot. En we hebben er een paar gevonden. Eentje was heel erg smal en je ging er aan de ene kant in en je moest er een soort van doorheen tijgeren zodat je er aan de andere kant weer uit kon. Wat je allemaal wel niet doet voor een leuke foto! Na ongeveer twee en half uur op het ijs te hebben gelopen zat de pret er alweer op helaas. Toen werden we met de helikopter weer opgehaald om beneden afgezet te worden. We zijn achteraf wel blij dat we langer in Franz zijn gebleven zodat we deze hike hebben kunnen doen want het was spectaculair en we hadden het niet willen missen. Het was ook weer eens een andere omgeving dus dat was mooi.

Eenmaal terug in het hostel was het tijd voor Thanksgiving! Er werken een paar Amerikanen in ons hostel en daarom was er een groots Thanksgiving diner georganiseerd. Dus Hanneke en ik hadden besloten om ons bij de festiviteiten aan te sluiten. Er stond traditioneel kalkoen op het menu, pumpkin pie, pecan pie en nog heel veel ander lekkers. Het was hartstikke gezellig. Na het eetfestijn was het tijd voor een spelletje. Er werd een doosje neergezet en de uitdaging was op deze op te pakken met enkel je mond en je voeten moesten beide op de grond blijven staan en niets anders mocht de grond raken. Klinkt simpel, maar als je net een Thansgiving diner achter de rug hebt en iets te veel hebt gegeten is het best een uitdaging. Het doosje werd steeds kleiner gemaakt om het spannend te houden. Het was een beetje een gek spelletje maar het eigenlijk wel lachen. Helemaal toen een van de deelnemende Aziatische meisjes terwijl ze doos op probeerde te pakken haar balans verloor met de hoofd tegen een paal aan bonkte en tegelijkertijd de brandblusser om liet vallen. Uiteindelijk had Hanneke samen met een ander meisje gewonnen en hier was ze heel blij mee want ze kreeg een prijs, instant noedels! Yeeh! Oh en een snickers.

Aangezien we nog twee dagen te besteden hadden, besloten we de volgende dag om met het busje nog naar de gletsjer te gaan zodat we hem ook nog vanuit een andere positie konden bewonderen. En de laatste dag was het weer eens tijd voor de was. En aangezien ze hier een hottub hebben, moesten we daar natuurlijk ook nog even gebruik van maken! In de middag nog wat filmpjes gekeken en toen zat het er alweer op. Tijd voor de volgende stop, Greymouth.

Liefs Hanneke & Damanja!

XxxXx