Lieve lezers,

Reizen met openbaar vervoer is af en toe een uitdaging in Australië. Toen wij bijvoorbeeld in Wodonga naar de Greyhound stop wilde reizen met de bus, konden we nergens de bushalte vinden! De aardige jongeman van de camping heeft zelfs twee keer gebeld met het busbedrijf en die wisten mede te delen dat de bushalte toch echt ergens aan de overkant van de weg zat. Maar er was nergens een bord of iets te vinden wat mogelijk op een busstop zou wijzen. Dus wij begonnen al een strategie te verzinnen, jij aan het begin van de weg en ik in het midden, want het was namelijk ook nog eens de laatste bus die überhaupt kwam. Gelukkig heeft de mevrouw van de camping ons toen maar een lift gegeven.

Aangekomen in Melbourne moesten we weer even wennen aan het hostel leven en aangezien we de hele week hadden geluierd, hadden we ook enigszins last van opstart problemen. We kwamen redelijk laat aan, dus het enige wat we nog wilde doen was lekker slapen. Daarna hebben we het tempo maar rustig weer opgebouwd. De eerste dag hebben we een beetje door de winkelstraten gelopen, Federation Square bezocht, het theater bekeken waar een soort van Eiffeltoren boven op stond wat 's nachts ook nog eens licht gaf, en ten slotte een kijkje genomen bij Saint Pauls Cathedral. Ondertussen had Hanneke in het hostel een nieuwe vriendin gemaakt Yorna, een leuk Scandinavisch meisje, die volgens mij nog al eenzaam was want ze was ineens overal en wilde alles met ons samen doen. Het begon met marktbezoekjes, samen eten, wat drinken op het dak. Een avond zaten we een film te kijken en kwam ze vervolgens drie keer langs om te vertellen wat ze had gegaan en vervolgens ging doen. Maar toen ze ons vroeg om samen in een pan te koken (hoe werkt dat?), omdat ze toch niet zo veel eten had?! Vonden wij het tijd om een beetje afstand te nemen.

De tweede dag in Melbourne bracht ons naar de Zoo, wat heel erg leuk was, zelfs ondanks de schreeuwende, rondrennende klasjes overal ;) We hebben een boomkangaroe gezien, de kleine pinguïns van Australië en alle ‘gebruikelijke' dierentuin dieren. Een van de leukste dieren was toch wel de Platypus (vogelbekdier) die we allebei nog nooit in het echt hadden gezien. Maar ik moet helaas mededelen dat Perry (uit de tekenfilm) niet helemaal natuurgetrouw is, hij is namelijk niet groen, hij leeft in het water en hij zag er niet uit als een geheim agent. Hij is daarentegen wel hyperactief. Het was dan ook onmogelijk om een foto van het dier te maken. We dachten soms zelfs dat het er twee waren :D

Het was prachtig weer in Melbourne, dus vandaar dat we de derde dag lekker naar de Botanische tuin zijn geweest. Ja, dit is ongeveer de 20^e Botanische tuin waar we zijn geweest en ja, ze zijn overal hetzelfde. Op de terugweg zijn we even wezen kijken bij een War Memorial, The Shrine of Remembrance.

De volgende ochtend moesten we vroeg op want het was tijd om The Great Ocean Road met een bezoek te vereren. We zijn naar Bells Beach geweest, onderweg een aantal keer gestopt om als ware toeristen foto's van alles te maken, onder andere van het beginpunt van The Great Ocean Road. Vervolgens zijn we naar een camping gereden waar we volgens onze gids koala's in het wild konden zien. Hij was er zo zeker van dat hij, mochten we ze niet zien, in de zee zou springen. Dus ik en Hanneke waren zo enthousiast als kleine kinderen want we hadden nog geen koala's in het wild gezien. Dus wij zoeken en ja hoor daar zaten ze en ze waren zo dichtbij! Ik ben echt verliefd geworden op de koala's ze zijn zo, zo schattig! Vervolgens door naar een cooltemperate Rainforest waar we doorheen hebben gewandeld. Toen was het tijd voor de lunch, maar niet voordat we onderweg nog een stop maakte om nog meer koala's te spotten en hier zaten ze echt overal! Nadat we onze 3000^ste foto van een koala hadden gemaakt gingen we dan echt naar de vuurtoren waar we zouden gaan lunchen. Na de overheerlijke barbecue lunch hebben we de vuurtoren beklommen. Het was nog al winderig boven, nog al heel erg dus we hadden het snel gezien ;) Toen we naar beneden wilden gaan zei de vuurtorenwachter dat we achterstevoren van het trapje moesten gaan. Hij vond ons er blijkbaar nog al onstabiel uitzien want ik hoorde het hem tegen niemand anders zeggen. Ik vond het ook zo'n onzin dat ik me halverwege, heel rebels, weer omdraaide :D Daarna hebben we nog even een rondje gewandeld want er was een ‘indigenous walk' we zagen wat Aboriginal hutjes en kunstwerkjes. Na de lunch was het tijd voor het echte werk, de Twaalf Apostelen (het zijn er nu nog maar acht). De Apostelen zijn eigenlijk het best te omschrijven als grote rotsen die uit het water steken. Het is een mega toeristische attractie en het was dan ook super druk, vooral vol met Aziaten. Ze zijn altijd zo beleeft als ze een foto willen maken, dan komen ze naast je staan en dan duwen ze je langzaam en voorzichtig een beetje uit de weg. Maar ondanks de drukte, de zon die het Hanneke bijna onmogelijk maakte om een goede foto te maken en de wind die met windkracht 7 je bijna over de reling heen blies, konden we toch de schoonheid van het uitzicht waarderen. Na de Apostelen nog een bezoek gebracht Loch & Gorge, daar zijn we een kijkje wezen nemen bij Shipwreck Cove. Onze gids vertelde ons over de geschiedenis van het schip dat in de problemen was gekomen waarna iedereen was verdronken behalve twee jonge mensen Eva en Tom. Tom dobberde uren onder een omgekeerde reddingsboot en spoelde uiteindelijk aan op het strand bij wat nu Shipwreck Cove heet. Eva kon niet zwemmen en hield zich vast aan een badkuip, toen Tom haar zag heeft hij haar gered. Uiteindelijk was het geen romantisch verhaal want Eva wilde niet met Tom trouwen omdat hij onder haar stand was. Blijkbaar is zelfs het redden van iemands leven niet genoeg! Arme Tom. Als laatste zijn we nog de Gibson trap afgedaald naar het strand waar je een mooi uitzicht had op een van de Apostelen. Uiteindelijk waren we pas om half negen thuis en we waren al sinds zeven uur weg dus het was een lange dag!

De volgende dag zijn we naar de Victoria Market geweest wat echt heel leuk was. Onze vorige markt bezoekjes waren steeds ietwat teleurstellend, de Lonely Planet jokte namelijk steeds over de grote van de markt. Maar de markt in Melbourne is de moeite waard. We hebben er lekker over heen gestruind en wat souvenirs bekeken en sinasappelen voor 1 dollar gekocht! Het was dus een succes. In de middag hebben we nog een rondje gedaan met de gratis tram.

Onze laatste dag hebben we mee gedaan aan de gratis stadswandeling die het hostel aanbood en dat was hartstikke leuk. Onze gids was een bescheiden dame, in haar intro vertelde ze dat ze een erg vriendelijk persoon was, een erg intelligent persoon en later ook nog eens dat ze geweldig kon koken. We hebben lekker door de stad gewandeld en wat plekjes gezien waar we nog niet waren geweest. Ook zijn we naar ‘Suga' geweest een snoepjes winkel waar we een demonstratie kregen van hoe de snoepjes gemaakt werden. Tijdens de demonstratie hebben ik en Hanneke meerdere malen in het ‘proefschaaltje ' gegrabbeld. Het grappige was wel dat wij de enige niet Aziaten in de groep waren!

De volgende dag was het alweer tijd om Melbourne te verlaten voor Adelaide. Tijdens de busreis hadden we een karikatuur van een buschauffeur. Zijn naam was Julian en hij kwam uit Roemenie, zijn accent was hilarisch. Hij heeft bijna de hele weg gepraat, want het was onmogelijk voor hem om iets kort te vertellen. Zelfs nadat we de veiligheidsvideo hadden ging hij nog een keer alles vertellen. Na de vierde keer wist ik wel dat je als je de wc wilde doortrekken je de hendel een paar seconden moest indrukken. Ook eindigde hij elk praatje met ‘mijn naam is Julian, ik zorg voor jullie en God Bless'. Maar Julian heeft ons veilig naar Adelaide gebracht, waar we om zes uur in de ochtend aan kwamen. We werden opgehaald door de eigenaar van het hostel wat we niet hadden verwacht dus het was een aangename verassing. Aangezien het behoorlijk warm was zijn we maar gelijk naar het strand vertrokken. Daar hebben we dan ook onze eerste dag doorgebracht.

De volgende dag zijn we lekker gaan winkelen, want daar heb je nou ook gewoon af en toe behoefte aan ;) Op de terugweg zijn we nog wel langs de Universiteit van Adelaide, het Gouvernement house en het Parlement house gelopen.

Onze derde dag wilden we het Gorge Wildlife park bezoeken want daar kon je koala's knuffelen en dat was toch wel een droom van ons. En aangezien Peter Jan Rens niet meer op de televisie is met ‘Geef nooit op' moesten we het maar zelf waarmaken. Dus wij uitzoeken hoe we er konden komen, we waren helemaal voorbereid. We zijn vroeg vertrokken, om 8 uur, want we moesten met twee bussen en de tweede bus kwam maar af en toe. Maar zoals ik aan het begin van het verhaal al heb opgemerkt is het busverkeer hier niet heel betrouwbaar. Je leert de RET hier nog waarderen. Wij wachten op de bus, wachten en wachten. Er moesten er ondertussen al drie geweest zijn maar hij kwam niet. Dus wij maar een paar bushaltes doorgelopen en weer verder wachten. Inmiddels hadden we de tweede aansluitende bus natuurlijk al lang gemist. Maar we gaven niet op want we hadden een missie. Uiteindelijk kwam er een bus, maar toen hadden we geen kleingeld alleen 50 dollar. Daar was de mejuffrouw van de bus niet blij mee kan ik je vertellen. Kregen wij dus wisselgeld in munten! Gelukkig zijn we niet gister geboren en hebben we het nageteld en we kwamen tien dollar te kort. Dus Hanneke weer terug naar de mejuffrouw, die nog minder blij met ons was. Toen kwam het volgende dilemma, heb je wel eens geprobeerd om 32 dollar aan klein geld in je portemonnee te doen? Dat lukt dus niet. Toen heb ik het maar los in me tasje gegooid, die gelijk tien kilo woog! Maar we waren onderweg! Toen moesten we wel nog anderhalf uur wachten op bus nummer twee. Uiteindelijk waren we er net iets voor half twaalf, we hadden er dus bijna 3,5 uur over gedaan (het was een uurtje met de bus). Het belangrijkste was echter dat we nog op tijd waren voor de knuffeltoer van half twaalf. En toen we daar stonden met de koala's in onze armen was het het allemaal waard! Hanneke vond het eerst wel een beetje eng, dat zorgde wel voor leuke foto's met een soort van nerveuze glimlach. We vonden het uiteindelijk zo leuk dat nadat we het park hadden verkend, we weer in de rij stonden voor de volgende knuffelronde ;) Verder waren er op het park nog een hoop andere dieren aanwezig, ook de grote vriendelijke Cassowary. De Cassowary is een enorme, aggresieve vogel die vanuit het achterste hek van de kooi razend snel op ons kwam afrennen om vervolgens zijn kop tussen het hek te steken om zijn enge bek te laten zien. Ik moet eerlijk toegeven dat, toen hij op ons kwam afrennen, ik ook ging rennen! Op de terugweg nog even gezweet omdat het busje niet op tijd was en het wederom het laatste busje van de dag was. Maar gelukkig kwam hij nog wel!

Geloof het of niet de laatste dag hebben we de Botanische tuin van Adelaide bezocht. Ik denk dat we het nu wel een beetje gezien hebben met de Botanische tuinen.

Toen was het tijd voor ons volgende avontuur, met de trein naar Alice Springs. We wilde er lekker vroeg zijn zodat we onze bagage konden inchecken en ontspannen de trein in konden. Nou dat ging mooi niet door. We waren van plan om met de taxi naar het treinstation te gaan, maar de mevrouw van het hostel vertelde ons dat het transfer busje goedkoper was. Zij bestelde het busje voor ons en wij stonden netjes aan de overkant van de straat op het busje te wachten. Maar natuurlijk kwam, in tegenstelling tot het liedje, het busje niet zo, sterker nog het busje kwam helemaal niet. Mevrouw van het hostel bellen, ze hadden onze stop gemist en ze namen niet de verantwoordelijkheid hiervoor. De tijd sloop ondertussen voorbij. Uiteindelijk heeft ze voor ons dan toch maar een taxi gebeld, die ze voor ons hebben betaald wat heel vriendelijk was, want zij kon er tenslotte ook niets aan doen. Maar toen stonden we dus nerveus op de taxi te wachten, we hadden geen idee hoe laat die kwam en hoe lang het rijden was. Maar ik zal jullie niet langer in spanning houden het is gelukkig allemaal goed gekomen! En de treinreis was super! Het uitzicht is onwijs mooi en je hebt zoveel beenruimte dat gewoon televisietikkertje kan spelen als je wilt.

De 26 uur durende treinreis ging voorspoedig en snel. Voor we het wisten waren we in Alice Springs en het eerste wat we dachten toen we uitstapten was, wat is het hier warmmm! Is weer even wennen. Nadat we zijn aangekomen hebben we lekker gedoucht, wat gegeten en 's avonds met twee Franse meiden wat films gekeken. De tweede dag hebben we lekker bij het zwembad gehangen. In Alice is niet zo heel veel te doen of te zien, behalve heel veel Aboriginals. We zijn hier natuurlijk om de Outback in te gaan. Eigenlijk zouden we dit op dag drie doen, maar onze tour heeft ons een dag verschoven of we het nu leuk vonden of niet. Dus hebben we vervolgens nog maar een dag bij het zwembad gehangen.

Daarna was het dan toch echt tijd voor het Outback avontuur en een avontuur was het. De eerste dag werden we om tien voor zes opgehaald. Nadat we de rest van de groep hadden opgehaald ging het rijden beginnen, we hadden namelijk aardig wat kilometers af te leggen. Tijdens het rijden heb je wel echt door dat je de Outback in gaat er is namelijk helemaal niets! Onderweg veel wilde dieren gezien, brumbies (paarden), kamelen, kangaroe, koeien.

De eerste dag stond ‘Kings Canyon' op het programma wat ontzettend mooi was! De wandeling was wel een uitdaging hij duurde 3-4 uur en dat was prima, het was alleen ontzettend warm. We moesten dan ook drie liter water meenemen. Het eerste stuk van de hike was steil omhoog en onze gids vertelde ons dat deze hill de ‘heartattack hill' werd genoemd. Gelukkig was dat ook gelijk het lastigste stuk. Na de hike gingen we hout sprokkelen voor het kampvuur. Dit was wel grappig want er waren een paar Australische dames mee die wel van aanpakken wisten en toen we het bos inliepen zagen we er dan ook een in de boom hangen om een tak af te breken. Ik en Hanneke namen het iets minder serieus en wandelde een beetje rond tot we wat vonden wat al op de grond lag en er goed genoeg uitzag. We hadden ook niet echt een idee wat we aan het doen waren! Aangekomen bij onze kampeerplaats was het inmiddels behoorlijk laat en donker. We kampeerden de eerste nacht in de Outback dus er stond enkel een soort afdakje waar je onder kon slapen. Onze gids heeft later nog onze ‘bush toilet' opgezet, wat een gat in de grond wat met een hekje er om heen. Heel avontuurlijk allemaal. We hebben vervolgens gezellig bij het kampvuur onze avondmaaltijd genuttigd. Vervolgens was het tijd voor bed, we sliepen in een ‘swag' wat een soort van tent voor over je slaapzak is. Aangezien we onder het afdakje werden aangevallen door mieren, zijn Hanneke en ik bij het vuur gaan liggen. Dat was prima totdat het keihard ging regenen en de swag is niet waterdicht. Dus wij maar weer verhuizen onder het afdakje bij onze mierenvriendjes. Conclusie we hebben niet echt veel geslapen ;)

De volgende dag werden we wakker met overal, en dan bedoel ik ook echt overal, dooie mieren! Gelukkig reden we de volgende dag, die voor ons begon rond een uur of vijf, eerst naar onze volgende verblijfplaats, een camping. Daar konden we lekker een douche nemen, waar we zeer aan toe waren. Na het ontbijt waren we klaar voor onze volgende wandeling. We gingen naar Kata Tjuta waar we wederom een drie uur durende hike hebben gedaan. Het was gelukkig niet zo warm zo vroeg op de dag dus het ging een stuk beter dan de vorige wandeling. Onderweg nog een wallaby en een wallaroo gezien, die volgens onze gids nog al zeldzaam zijn in dat gebied. De wandeling was echt fantastische het uitzicht was zo mooi! Vervolgens doorgegaan naar Uluru waar we naar het Cultural Centre zijn geweest om wat te leren over de Aboriginals. Daarna hebben we een stukje om Uluru heen gewandeld terwijl onze gids ons allerlei dingen vertelde. Ten slotte vanaf het uitkijkpunt de zonsondergang bewonderd, terwijl iedereen creatieve foto's aan het maken was met Uluru op de achtergrond. Die avond was er de optie om in plaats van echt buiten te liggen in het washok van de camping te gaan liggen en dat hebben we dan ook maar gedaan. We waren niet de enige dus het was heel gezellig. We lagen er uiteindelijk met ongeveer tien mensen.

Om half vijf werden we weer gewekt om terug te gaan naar Uluru op nu de zonsopgang te zien. Het was wat bewolkt jammer genoeg, maar wat wel weer mooi was, was dat we de bliksem in de verte konden zien. De laatste dag hebben we de basewalk rond Uluru gedaan die bijna tien kilometer was. Gelukkig was het wederom erg vroeg dus niet te warm en was dit een vlakke wandeling. Dat was maar goed ook want de voeten waren het een beetje zat! Na deze wandeling nog een Camelfarm bezocht en omdat we zo op tijd waren met alles zijn we ook nog naar een plaats geweest waar rockwallabies zaten. Ze waren heel erg schattig en we hebben ze mogen voeren dus dat was hartstikke leuk. Toen was het tijd om weer terug te gaan naar Alice Springs en de drie dagen zijn echt voorbij gevlogen! Hier aangekomen zijn we snel weer ingecheckt en wezen douchen, want we hadden 's avonds met de groep afgesproken om wat te gaan eten en drinken. Het is een hele gezellige avond geworden!

Nu we terug zijn uit de Outback is er echter een volgend avontuur, namelijk de staking van Qantas! Hanneke zit nu al twee uur aan de telefoon, maar aangezien zij dit doet met 70.000 andere mensen is het nog al moeilijk om er doorheen te komen. Op dit moment hebben we nog geen idee wat we gaan doen aangezien onze vlucht hoogst waarschijnlijk niet door gaat, waardoor we ook onze volgende twee aansluitende vluchten missen. Het is dus even allemaal afwachten. Maar we laten ons niet kennen, want dit soort dingen gebeuren nu eenmaal!

We houden jullie op de hoogte! Veel liefs uit nu nog Australië!