Eerste week Bali,

Na onze eerste paar dagen in Kuta, waar we erg verbrand waren

, zijn we met een toeristen busje verder getrokken naar het binnenland van Bali, namelijk naar Ubud. Ubud is een beetje een kunstenaarsdorpje, waar je bijna struikelt over de galeries en danspodia. De stoep op Bali als hij er is, is ook een object waar je makkelijk over struikelt, hij zit namelijk vol gaten en egaal is hij ook echt niet te noemen. Opletten waar je loopt dus.

Verder is Ubud zelfs in het hoogseizoen een relaxed stadje, waar veel geyogad wordt en veel massagesalons zijn.

Na wat gezoek en onderhandel hebben we een leuk hotelletje op Monkey forest road gevonden, met een lekker zwembad. Dat is nu de zee ver weg is, met dit warme weer wel lekker.

De volgende dag zijn we naar het Monkey Forest Sanctuary geweest, een tempelcomplex in een 'bos', waar zoals de naam al doet vermoeden een hoop apen rondlopen en waar ze ook worden aanbeden. Het was vol met toeristen met bananen, dus wij waren zonder bananen voor de apen niet interessant en dus lieten ze ons met rust. Een voordeeltje van het hoofdseizoen dus ;-). Nadat we alles in dit park hadden bekeken, hebben we de rest van de dag rustig aan gedaan.

De volgende dag hebben we fietsen gehuurd om de omgeving van Ubud te verkennen en naar de olifantengrot (Goa Gajah) te gaan . We kwamen er echter snel achter dat het verkeer niet zo relaxed was als we van onze eerdere fietstochtjes gewend waren. Zelfs in Bangkok fietsen vonden we niet zo eng en we vreesden voor ons leven. Iedereen toeterde naar ons en reed rakelings langs. Maar we waren al onderweg, dus we zette door. Toen we er bijna waren deed het volgende avontuur zich aan, Damanja kreeg een lekke band. Daar stonden we dan langs de weg, geen idee hoe we dit nu weer moesten oplossen. We hadden geen telefoonnummer van de fietsverhuurder en maar een vaag idee over waar we precies waren. We zijn dus maar op zoek gegaan naar iemand die Engels sprak om te vragen of er iemand was die de band kon plakken. Gelukkig was de dichtstbijzijnde 'brommer' garage maar 100 meter lopen. Daar werd ons met handen en voeten uitgelegd dat een fietsband plakken net zo duur was als een brommerband plakken. Het bedrag was eerst alleen niet echt duidelijk en we vreesde welke toeristenprijs we nu weer zouden moeten betalen. De aardige (oude) mevrouw die uit een huisje werd gehaald om te vertalen, maakte ons echter duidelijk dat het 5000 roepies zou gaan kosten en dat is minder dan 50 cent. Geluk bij een ongeluk waren we ook nog eens nog maar een paar minuten lopen verwijderd, zodat we deze konden gaan bezoeken terwijl de band werd geplakt.

De Olifantengrot was niet echt indrukwekkend, hij was maar tien meter groot. Er lag ook nog een mooi park bij, dus we hebben ons wel even kunnen bezighouden. Daarna hebben onze fietsen weer opgehaald en gingen we op weg naar de volgende bezienswaardigheid, Yeh Pulu. Dit is een 25 meterlange rotswand, waarin hindoeïstische beelden in waren uitgehakt. Het lag tussen de rijstvelden, dus die hadden we ook meteen weer gezien. Aangekomen bij de rotswand, waren we de enige toeristen en ik werd direct door een oude vrouw naar een beeld van Ganesha gesleurd, waar ze Damanja en mij wilde zegenen. Het ging er niet bepaald zachtzinnig en vredelievend aan toe en achteraf werd ons uiteraard om een donatie gevraagd. We hadden zelf niet om deze zegening gevraagd of ermee ingestemd en nadat we ook al bij de ingang een niet vrijwillige donatie hadden moeten doen, hadden we geen zin om hier veel voor te betalen. We legde dus een klein bedrag in het bakje, wat volgens de vrouw veel te weinig was en ze lachte ons dus ook uit. Na snel wat foto's te hebben gemaakt, zijn we dus maar weer snel vertrokken. We besloten om het verkeer op de hoofdweg maar weer te gaan trotseren en weer terug naar Ubud te gaan.

De volgende ochtend zijn we wat gaan rondlopen in het centrum van Ubud en hebben we de markt en wat winkeltjes bezocht. Die avond zijn we naar een traditionele dansshow geweest. Het dansoptreden was erg leuk, de meisjes/vrouwen leken net poppen. Er werden verschillende korte dansen gedanst en iedereen was gekleed in klederdracht. We vonden het allebei een zeer geslaagde avond en hebben ons erg vermaakt.

De volgende ochtend zijn we weer in de bus gestapt, dit keer op weg naar Lovina aan de noordkust van Bali. Lovina is een heel rustig dorpje van niets, waar behalve strandhangen en dolfijnen bekijken niet zo veel te doen is en dat is ook wel eens lekker. We hebben van de drie dagen, die we in Lovina waren dan ook helemaal niets gedaan, behalve zwemmen en boeken lezen. De laatste dag dat we daar waren, zijn we wel wat wezen doen. Die dag zijn we naar een boeddhistisch klooster en een hot spring (warm water bron) in de buurt geweest. Het klooster was in vergelijking met wat we in Thailand hadden gezien heel verschillend. De Boeddhabeelden waren heel kleurrijk en op het complex zagen we ook heel veel hindoeïstische invloeden.

De hotsprings waren enorm toeristisch, maar lekker warm en ook mooi. Het water rook naar oud ijzer, maar dat zal wel goed voor je zijn ofzo.

Vanmorgen zijn we vanuit Lovina richting het oosten gegaan en we zijn nu in Amed en hebben net lekker gegeten aan het strand. Morgen gaan we waarschijnlijk snorkelen en verder weten we het nog niet echt.

Liefs uit Amed, Hanneke & Damanja