Zoals beloofd ons verslag uit de jungle van Chiang Mai. Het avontuur begon dinsdag, toen we na het ontbijt werden opgehaald om te worden gedropt in de junlge. We waren de eerste die werden opgehaald, dus eerst gingen we nog kris kras door de stad om de andere van onze tien man grote groep op te halen. Deze bestond uit twee Amerikaanse leraressen van achter in de twintig, een Frans stelletje van vermoedelijk onze leeftijd (we hebben het niet gevraagd) en een Nederlands gezin van twee ouders en twee jonge meisjes van 12 en 13. Na een wild ritje over modderige weggetjes kwamen we aan bij onze eerste stopplaats. Dit was een dorpje van de Mhong stam. Dit zijn als we de gids goed hebben begrepen, Chinese (vluchtelingen) die via Birma naar thailand zijn gevlucht. Het is een heel arm volk en omdat ze niet in het bezit zijn van een Thai paspoort en geen Thai spreken, kunnen ze ook niet werken, dus verbouwen ze rijst. De Thaise overheid doet er volgens zeggen echter een hoop aan om de jongere generaties wel op te nemen in de Thaise maatschappij. Aldus onze gids, the infamous mr. Bee, boeiend verhaal en direct ook het laatste nuttige wat er tijdens de trekking uit zijn mond is gekomen. Het dorpje bestond uit wat primitieve hutjes, aan de rand van een aantal rijstvelden. Waar we uiteraard ook een aantal souvenirs konden kopen.

Na wat rond te hebben gelopen begaven we ons weer in de auto om op weg te gaan naar de plek waar we zouden gaan lunchen. Na een lekker bordje gebakken rijst en fruit te hebben weggewerkt en nog even gebruik te hebben gemaakt van het Thaise toilet, begon het echte werk. We begonnen met een 1,5 uur durende hike naar een waterval waar we lekker mochten zwemmen. Onderweg hier naartoe heeft Damanja nog een rijstplantje gepland en hebben we een enorme tarantula gezien. Eenmaal bij de waterval aangekomen, was het zwemmen heerlijk verfrissend, want wat hebben we gezweet, bah bah. Toen nog een klein stuk lopen naar het dorpje waar we in een bamboohutje zouden overnachten. 's Avonds hebben ons vermaakt met kaartspelletjes en later onze matjes opgezocht om de nacht door te brengen. Ik heb prima geslapen, ook al was het een beetje koud, maar Damanja had iets meer problemen, maar al met al zijn we de nacht prima doorgekomen.

De volgende ochtend was het na een prima ontbijtje (zonder rijst, jippie!) tijd om onze weg te vervolgen. Het regende heel hard toen we vetrokken en het is de rest van de dag eigenlijk niet meer droog geweest. Het was echter niet koud, dus goed te doen. We hadden een hike van 2,5 uur voor de boeg naar de volgende waterval en door de overvloedige regen die nachts was gevallen en nog steeds viel waren de modderpadjes lekker glibberig. We gleden en glibberde berg op berg af en waren blij toen we de waterval in het vizier kregen. Na bij de waterval even te hebben uitgerust, moesten we nog een klein stukje lopen naar de weg, waar we werden opgepikt om naar de lunchlocatie te gaan. De lunch bestond dit keer uit pad-thai (Thaise noodles en groenten) uiteraard met fruit.

Na de lunch stond olifantrijden op het programma. Damanja en ik vonden het eigenlijk een beetje zielig voor de olifanten, de ene na de andere dikke westerling werd op de beesten geladen. Na 25 rond hobbelen, waren we echter weer een ervaring rijker.

Na het olifantrijden stond er nog een activiteit op het programma, namelijk het bambooraften. Hier hadden we niet erg hoge verwachtingen over, maar het was erg vermakelijk. Het eindigde erin dat we allemaal door onze 'kapiteins' in het water werden gegooid, zodat het weer net voelde alsof we op schoolkamp waren.

Weer terug in het hotel hebben we lekker gedoucht en hebben we de volgende dag een beetje rustig gehouden. Wel hebben we een van de belangrijkste tempels van het noorden van Thailand bezocht. De tempel was mooi, maar viel lichtelijk tegen, maar het uitzicht van de locatie boven op de berg, was echter geweldig. Jammer genoeg was het een beetje bewolkt en was het moeilijk om een mooie foto te maken van het uitzicht, maar we hebben het in ons geheugen gegrift.

Onze laatste dag in Chiang Mai hebben we besteed aan een kookcursus, die ons de basis van de Thaise keuken heeft bijgebracht. De cursus werd gegeven door wederom een legendarisch figuur, die wij maar Joe moesten noemen. We vernamen later dat deze 'rare kwibus', zich 's avonds opdirkt en dan als ladyboy door het leven gaat. Hij was echter erg vermakelijk en we zullen zijn lach en uitspraken niet snel vergeten. Het eten was lekker en misschien merken jullie thuis nog wel wat we hebben allemaal hebben geleerd.

De volgende ochtend vlogen we terug naar Bangkok om daar nog een dagje in de buurt van het vliegveld door te brengen. We hebben ons naar een heel grote mall laten brengen en hier zijn we naar de film gegaan, want Damanja en ik wilde toch wel graag weten hoe het avontuur van Harry Potter afliep. Toen vroeg naar bed, want de wekker liep alweer om 3 uur af om onze vlucht naar Bali te kunnen halen.

Nu in bali aangekomen hebben we ons geïnstalleerd in een 'goedkoop' ietwat krakkemikkig guest house in Kuta. Er zijn hier prachtige hotels, jammer alleen dat ons budget in het hoogseizoen op bali niet zover strekt, maar ja het strand is mooi en we hebben vanavond een super zonsondergang gezien. We blijven nu lekker een paar daagjes bij het strand, daarna zullen we ons verder het binnenland in begeven. Maar dat is weer voor de volgende keer.

Veel liefs van bali!!!